Дермант (kryviec). Критика с позиций пробалтского "кривичского" язычества и его версии белорусских новых правых статьи Белого о криптонацизме бел. национализма

Была сразу перепечатана электронной версией белорусской националистической газеты Наша Нiва: http://nn.by/index.php?c=ar&i=22608

(На память)

***

27 December 2008 @ 04:24 pm

Халакост для паганцаў  

Пасля сумнавядомага спісу “нацыстаў-беларустэнаў” А. Белы не спыніў свайго змагання з прывідамі і гэтым разам ужо напісаў для рускамоўнага ізраільскага штотыднёвіка “Мост” артыкул-данос на “Радыё Свабода”, дзе спрабуе з дапамогай маніпулявання і падтасоўкі фактаў звінаваціць у міфічным “беларутэнскім нацызме” заснавальнікаў і сучасных супрацоўнікаў радыё, а заадно і ўсіх “адраджэнцаў”, нават Уладзіміра Арлова. Сваю порцыю хлусні атрымалі і прыхільнікі традыцыйнай этнічнай рэлігіі (паганства):

 Но если последовательно исключить из культурного поля Беларуси все эти 3 традиции, - православие, католицизм и иудаизм, как хотелось бы радикальным националистам, то что останется? Только языческий слой, доцивилизационный, враждебный всем монотеистическим религиям и цивилизационным структурам, созданным их культурными кодами. Современный белорусский идейный (пока ещё – не организационный, так как националистические организации типа Белорусского Народного Фронта не являются, на данный момент, однородно нацистскими) неонацизм очень тесно связан с неоязычеством. Эта органическая связь не всегда последовательно осознаётся сторонниками этих идеологических течений, но среди молодёжи, увлечение языческими ритуалами и «богами» почти автоматически влечёт за собой интерес к про-нацистским формированиям, их символике и исторической мифологии. И наоборот: нацистские взгляды и особенно – проекты будущего, - требуют «сакральной санкции», которую может дать только язычество. Сотни персональных блогов в Байнете дают возможность в этом убедиться. Две грани радикального националистического сознания, нацизм и язычество, символически объединяются свастикой, различными вариантами которой пестрит Байнет. Националистическая верхушка этой тенденции не только не противится, но и всячески культивирует. Организованные группировки сторонников язычества в открытую действуют практически во всех гуманитарных ВУЗах страны. Их лидеры прямо заявляют, что якобы «все авраамические религии» глубоко чужды глубинной психологии белорусов, их подлинным, а не навязанным извне, культурным запросам.

Гэтае абвінавачанне сфабрыкаванае ў лепшых традыцыях савецкай прапаганды, маўляў, існуе толькі адно слушнае меркаванне (ісціна, Бог, візія гісторыі і культуры), а астатнія – ілжывыя, паганскія, нецывілізаваныя, нялюдскія і г.д. Ну а каб гучала зусім пагрозліва, згадаем яшчэ і жупел, якім хіба што яшчэ дзяцей не палохаюць – уяўную небяспеку нацызму і карычневай чумы, якая вось-вось з сеціўных абшараў захлыне ўвесь навакольны свет. Разбірацца, якое дачыненне язычніцтва сапраўды мае да ідэалогіі нацыянал-сацыялізма, ніхто і не збіраўся, галоўнае навешаць ярлыкі і запісаць у шэрагі “ворагаў народу” (згадаем тут і “прысуд” паплечніка А. Белага ў “крыжовай выправе”: “…мы слаба душым нацыстаў – трэба мацней “праўду-матку” рэзаць. Не шкадаваць ворагаў Касцёла і народа”). Не ведаю, як трэба “душыць” нацыстаў, але ведаю як душылі “ворагаў Касцёлу” сярэднявечныя інквізітары, а “ворагаў народу” – бальшавіцкія каты. Акурат тут і выяўляецца, што ўсе абвінавачанні, якімі намагаюцца забрудзіць сваіх апанентаў новыя Тарквемады тычацца найперш і перадусім іх самых.

Нездарма, французскі мысляр Ален дэ Бенуа у сваім часе казаў, што вытокі таталітарных ідэалогій знаходзяцца ў секулярызаваных месіянскіх, празелітычных памкненнях юдэа-хрысціянскага монатэізму. І менавіта ў старазапаветнай нецярпімасці і апалогіі выключнасці богаабранага народу хаваюцца вытокі як бальшавізму, гэтак і нацызму. Падрабязней пра гэта, а таксама пра “монатэістычную” сутнасць нацызма можна прачытаць у нарысе А. дэ Бенуа “Адольф Гітлер прыпадабняўся да габрэяў” .

Такія чынам, ніякай наўпроставай сувязі паміж традыцыйнай этнічнай рэлігіяй (язычніцтвам) і нацызмам не існуе, а вось сувязь апошняга акурат з радыкальнымі монатэістычнымі дактрынамі досыць відавочная. Возьмем хаця б аднолькавыя іх ўстаноўкі: “адзін райх, адзін народ, адзін фюрэр” і “адін бог, адна царква, адзін месія”. Таму, бадай, асноўная прычына, чаму нехта хоча запісаць усіх у “нацысты” – спроба зганіць ды нават вынішчыць (пакуль толькі інтэлектуальна) нязгодных з “абвешчаннем” Белага. Аналагічныя метады, праўда ўжо з непрыхаванымі мэтамі, выкарыстоўваюць і сучасныя маскоўскія “палітолагі”. Параўн. выказванне М. Лявонцьева: “Не вернуть ли нам и Прибалтику? А почему бы и нет. Мое мнение: государственная самостоятельность прибалтийских республик оказалась несостоятельной. Они не справились с этой задачей, потому что оказалось, что значительное большинство этнически местного электората – это нацисты. А нацисты – это люди, с которыми нормальный разговор и наделение их нормальными правами невозможны. Это люди, в которых нужно стрелять. Пуля – единственный аргумент против нацистов. И они дождутся, что наши танки будут стоять в Риге”.

У выніку маем наступны лагічны шэраг: беларускія нацыяналісты і адраджэнцы – гэта паганцы, паганцы – гэта нацысты, прыбалты – таксама нацысты, кожнаму нацысту – куля. Гэта і ёсць канчатковая мэта таго, пра што мрояць як расейскія “апрычнікі”, гэтак і іх тутэйшыя калегі. Нездарма, “гарлівы літвін” у сваіх поглядах збліжаецца з абаронцамі савецкага рэжыму, у тым ліку прадстаўнікамі сучаснага беларускага афіцыёзу, якому, аказваецца, трэба яшчэ і падзячыць за ўсталяваны ў рэспубліцы “міжэтнічны і міжканфесійны” спакой. Дужа паказальна і тое, як прысабечваючы права прамаўляць ад імя усіх літвінаў Белы заяўляе: “Лiтвiны зацiкаўленыя у тым, каб Лукашэнка пратрымауся як мага даужэй. Тамму мы зычым яму моцнага здароуя i палiтычнай iнтуiцыi. Ягоны эканамiчны генiй, канешне, будзе вельмi моцна выпрабоувацца у наступным годзе (а можа i даужэй), але мы, як шмат разоу ужо казалi, не за гэта найбольш яго паважаем, а рыхтык за ягоны паслядоуны (прынамсi дагэтуль) антынацызм”. Не будзем чарговым разам згадваць прыхільнае выказванне Прэзідэнта пра гітлераўскую мадэль улады, каб не псаваць яго імідж паслядоўнага антынацыста.

Колькі слоў трэба сказаць і пра сімвал, які нібыта аб’ядноўвае грані “радикального националистического сознания” – свастыку. Вядома, для прафесійных змагароў з нацызмам адной толькі яе згадкі досыць, каб зрабіць высновы ды шчыраваць у праклёнах. Мы не будзем тут даводзіць, што сам знак значна старэйшы за нацызм і адназначна іх атаесамляць некарэктна, і што ён досыць пашыраны як ў хрысціянскім мастацтве, гэтак і ў беларускім народным арнаменце ды г.д. Звернемся лепей да меркавання навукоўца Рамана Багдасарава, які адмыслова займаўся гісторыяй сімвала і напісаў пра яго цэлую манаграфію. У інтэрвію радыёстанцыі “Эхо Москвы” ён, між іншым, пытаецца: “Почему звезда, несмотря на то, что она была обагрена миллионами жизней… литров крови и жизней в коммунистический период. И у нас, и в Китае, и где угодно, в Камбоджи… Она не вызывает отторжения и никогда не вызывала, даже в худшие годы советской власти, когда люди отправлялись эшелонами просто…”

Зрэшты, на гэта мала хто звяртае ўвагу, бо нязручна, ускладняе бачанне сітуацыі, разбурае стэрэатып “ворага”. “Вораг касцёлу і народа” у выглядзе паганцаў і “нацыстаў-беларутэнаў” – вельмі зручны аб’ект нянавісці альбо як ахвяра для чарговага Халакосту і аўтодафэ. А. Белы абвяшчае з нагоды святкавання Ханукі: “Хаг Самеах! I няхай Пан скрушыць рог паганцам i у гэты раз!”. Але мы памятаем пра “подзвігі” юдэйскага цара Давіда ў змаганні з аманіцкімі паганцамі: “І сабраў Давід увесь народ і пайшоў да Равы, і ваяваў супроць яе і ўзяў яе… А народ, які быў у ім, ён вывеў і паклаў іх пад пілы, пад жалезныя малатарні, пад жалезныя сякеры, і кінуў іх у абпальныя печы. Так ён зрабіў з усімі гарадамі Аманіцкімі. І вярнуўся пасьля таго Давід і ўвесь народ у Ерусалім” (Другая Царстваў, 12:29,31). Вам гэтае апісанне нічога не нагадвае?...
 
UPD А вось тут колькі карыкатураў на "змагарную" дзейнасць :))

 

http://kryviec.livejournal.com/215582.html

"Lesnoi slon".Ревизионистская критика с позиций бел. национализма статьи Белого о криптонацизме белорусского национализма (по линку - еще и фото)

: Ц Е П Н О Й С Л О Н К Р И В И И : - Чтобы не стать «баранами» для горливых литвинов Therapy Though Violence

Date: 2008-12-29 11:08 Subject: Чтобы не стать «баранами» для горливых литвинов Security: Public Tags: маразм Не так давно печально известный крипто-историк Белый разродился своим очередным творением – статьей "Чтобы не стать «сардинами» для нацистов!", написанной по заказу израильской газеты «Мост». О серьезности издания-заказчика говорит тот факт, что у него нет даже своего интернет-сайта! Впрочем, это не важно, просто имейте в виду. Пробежав новое творение Белого, предсказуемо полное мракобесия, глупостей, передергивания фактов и обычных для «аффтора» орфографических ошибок, я в очередной раз убедился, что бог карает своих детей лишением рассудка. Можно было бы, конечно, закрыть интернет-страницу и забыть о казусе, но наш пациент в последнее время развел слишком уж бурную деятельность, и с борьбы с ветряными мельницами стал переходить на более земные темы - глядишь, еще немного, и перейдет на личности. Согласитесь, други мои, долг каждого добропорядочного гражданина - остановить зло и спасти заблудшую душу от огня ада, а то, что псевдоверующий Белый забыл божественные заповеди и имеет все шансы попасть в Геену налицо. Говорил ведь Спаситель: «Не судите и не судимы будете». Увы, господа, вроде Белого, так увлечены борьбой, что забывают о собственной душе. А раз такое дело, то нам, людям порядочным, нужно постараться грешную душу спасти. Амен. Как уже многие заметили, статья Белого получила широкий резонанс - о ней уже написали и уважаемый Алексей Дермант, и Пётр Рудковский. Но обе статьи грешат академизмом, я же собираюсь написать о вещах более земных, но не менее важных. Очевидно, что мне не удастся разоблачить всю ложь, написанную в работе Белого, ибо этой лжи так много, что пришлось бы написать целую книгу, что невозможно по ряду причин. Посему я поговорю о нескольких наиболее диких «фактах», упомянутых в пасквиле Белого. Приступим, помолясь. Итак, цитата первая: «В связи с этим, крайне важна позиция, которые займут по отношению к белорусскому нацизму и криптонацизму другие страны. Прежде всего, Россия, Польша и Израиль. Ведь именно народы этих трёх стран принесли наибольшие жертвы на алтарь победы над гитлеровским нацизмом. Беларусь можно было бы также добавить к их числу, но проблема заключается в том, что её потери, арифметически исчисляемые в современных политических границах, и составляющие четверть, а как утверждает в последнее время официальная пропаганда – даже треть довоенного населения - как бы разделены именно между этими тремя культурными и историческими традициями – русско-советско-православной, польско-литовско-католической и еврейской.» Каково? «Важна позиция» сторонних сил! Надо полагать, если эти страны вдруг решат, что Беларусь как оплот неонацизма следует отбомбить напалмом, наш историк будет только рад. Спадар Белый, радиомаячки для ракет будете лично расставлять? И этот человек рядится в рясу патриота, я бы даже сказал, он рядится в рясу верующего патриота! Идем дальше. Если судить по цитате, то Белый отрицает Беларуси в наличии собственного народа, она, видите ли, населена «русско-советско-православным, польско-литовско-католическим и еврейским» народами! «Беларусь можно было бы назвать», мол, только никакой такой Беларуси нет, вот мы и не назовем! Вы только вдумайтесь! Наш псевдоисторик на полном серьезе считает, что народы Израиля пострадали больше, чем народ Беларуси! О каких таких народах страны Израиля, пострадавших в войну, он говорит? Палестинцах? Арабах? Наш писатель изоврался до того, что даровал Израилю честь участия в войне, хотя даже дети малые знают о том, что это государство появилось на свет ПОСЛЕ второй мировой, я бы даже сказал, его появление стало РЕЗУЛЬТАТОМ той войны. Дорогие беларусы, еще раз обращаю на логику этого мракобеса – собственно Беларусь пострадавшей в войне считать нельзя, зато можно считать пострадавшим государство, которого не существовало на карте мира! Еще один момент. Наш автор считает, что именно Россия, Польша и Израиль были наиболее последовательными борцами с нацизмом. Так ли это? Да, действительно, Польша и Россия воевали против нацистской Германии. Про Израиль мы поговорим позже. Но можно ли обвинять беларусских националистов в связях с нацистами, но при этом считать поляков и россиян ангелами-антифашистами? Очевидно, наш горе-историк либо не знаком с историей, либо считает своих читателей полными идиотами. Возьмем Польшу, например. Была ли она последовательным врагом нацизма? Какое там! Вместе с нацистской Германией Польша занималась переделом Европы, за что ее и прозвали «гиеной». Как известно, Польша на пару с нацистской Германией отобрала у Чехословакии Тешинскую область. Вот что говорит нам об антифашистской Польше настоящая, «небелая», история: «14 января 1938 г. в ходе встречи с министром иностранных дел Польши Юзефом Беком Гитлер заявил, что Чешское государство в его нынешнем виде невозможно сохранить, ибо оно представляет собой в результате гибельной политики чехов в Средней Европе небезопасное место коммунистический очаг. Как было сказано в официальном польском отчете о встрече, пан Бек горячо поддержал фюрера.» Ай-ай-ай! Некрасиво получается – Польша стала антинацистской лишь из-за того, что ее бывший союзник решил поделить польские земли с еще одним дорогим для Белого государством – СССР! Не договорись Германия со Сталиным, глядишь, одним нацистским союзником было бы больше! Но для Белого Польша, пускай и нацистский союзник, но все равно намного милее, чем родная Беларусь. Про нацистского врага Россию я говорить не буду, ибо красный нацизм ничем не лучше коричневого. Это во-первых. А во-вторых, на стороне гитлеровской Германии воевало несколько МИЛЛИОНОВ дорогих россиян – куда уж нам, беларусам, которые даже при самых максимальных подсчетах не могут похвастаться и сотней тысяч. Впрочем, я уверен, для господина Белого миллионы нацистов из числа россиян и поляков все равно будут милее беларусов, которые есть зло априори. Идем дальше. Следующая цитата даже не нуждается в комментариях: «Проблемы с исторической памятью в Беларуси действительно очень актуальны, но они в значительной мере объясняются синтетической концепцией самой Беларуси как страны, идея которой возникла немногим более 100 лет назад, и чьи исторические традиции вбирают в себя прошлое как собственно Беларуси (т.е. практически однородно-православного востока страны), славянизированной периферии бывшей исторической Литвы, ещё совсем недавно католической и польскоязычной, и украиноязычного Западного Полесья.» Шедеврально! Очевидно, любимой книгой по истории Беларуси у господина Белого была история Абецедарского. Надо заметить, у советского мракобеса выросла достойная смена! Белый, как и Абецедарский, считает, что не было у нас ни Витовта, ни Миндовга, ни Грюнвальда, ни «Статута», ни даже Богдановича. Беларусы упали с Луны 100 лет назад и были, очевидно, найдены предтечами Белого. После таких диких высказываний вы будете верить в то, что Белый - историк? Еще одна замечательная цитата: «Ведь даже тиран и садист Сталин в войну вынужден был, хотя бы внешне, обратиться за поддержкой к Православной Церкви. Да и роль ксендзов и раввинов, внешне не столь броскую, в организации духовного сопротивления нацизму, невозможно переоценить.» Сталин Белому милее, чем беларусские националисты! Да, тот самый Сталин, который вывез в Сибирь и уничтожил тысячи и тысячи, тот самый, который истребил столько священников, сколько Гитлеру и не снилось! Очевидно, в полемическом пылу наш псевдоисторик сошел с ума, другого объяснения любви к тирану и истребителю веры нет! Доктора в студию! Теперь несколько слов о «не столь броской роли ксендзов» в организации духовного сопротивления нацизму. Нужно ли мне напоминать уважаемым читателям о том, что нынешний Папа Римский был убежденным нацистом, состоял в «Гитлер югенд» и даже воевал? Возможно, наш малограмотный борец с нацизмом не знает о том факте, что в «Гитлер югенд» насильно не забирали, там состояли лишь добровольцы-патриоты Германии. Вот клятва «Гитлер югенд»: «В Присутствии этого знамени цвета крови, олицетворяющего фюрера, я клянусь посвятить всю мою энергию и силу спасителю нашей страны Адольфу Гитлеру. Я готов отдать жизнь за него, и помоги мне в этом Господь Бог. Хайль Гитлер!» Господин Белый, такие вот слова повторял ваш любимый Папеж 60 лет назад. Это мы говорили о нынешнем Папе Римском, а ведь и современника Гитлера Папу Римского Пия XII многие обвиняют в молчаливом потакании нацизму. Вы, господин Белый, об этих обвинениях ничего не слышали, нет? Отец Томас Фрауэнлоб свидетельствует: «Следует не показывать пальцем на форму с орлом, а вникнуть в состояние Германии того времени. Если взять сейчас практически всех немецких священников того же возраста, что и Йозеф Ратцингер, то окажется — все они почти поголовно служили в вермахте. Я не удивлюсь, если кое-кто — даже и в СС.» Закрывая тему религии еще одна цитата о так любимых Белому ксендзах и прочих католиках-антифашистах: «На процессе в Нюрнберге был обнародован документ за № ND 2849 от 16-го августа 1941 года в котором представитель гестапо сообщил в Берлин следующее: «Мы установили, что согласно рапорту из религиозных кругов архивискуп Бризгис (глава католической церкви Литвы) запретил всем священникам оказывать какую-нибудь помощь и любое содействие евреям». Находим сведения, даже фотографии священников с оружием в руках, свидетельствующие о личном участии в расправах над мирными согражданами.» Достаточно ли, уважаемый историк? После приведенных мною фактов уместно ли воспринимать серьезно слова Белого о том, что: «Практически все националистические деятели времён Второй мировой войны, воспеваемые Владимиром Орловым в книге «Имена Свободы», запятнали себя преступлениями против человечности, в большей или меньшей степени.» А? Ведь если смотреть на проблему глазами Белого, то себя запятнали едва ли не все европейцы, включая Представителя Бога на Земле Папу Римского. Но я с вашего позволения приведу еще пару разоблачений Белого, ибо если уж начал громить подлеца и мракобеса, то останавливаться на полдороги не стоит. Итак, немного о любимом Белым Израиле и евреях. Я намеренно вынес тему «нацисты и евреи» в отдельную главу. Вот почему. Во-первых, свою статейку Белый напечатал в израильской газете, то есть он, очевидно, считает, что Израиль – это страна порядочная, не то, что Беларусь, погрязшая в неонацизме и язычестве. Во-вторых, Белый считает, что народы Израиля принесли на алтарь победы над нацизмом один из наибольших вкладов, что дает им право судить заблудших типа Беларуси. Давайте посмотрим, так ли это на самом деле. Евреи-нацисты не только существовали, но их было не так уж и мало. Тема эта, безусловно, табуирована, но при желании можно раскопать немало фактов – как-никак кроме псевдоисториков типа Белого на Земле существует немало и вполне порядочных людей, которые ищут Истину, а не занимаются коньюктурщиной. Начнем с того, что сотрудничество нацистов с евреями-сионистами началось задолго до того, как беларусские националисты встали под знамена Гитлера. В 1934 г. руководитель еврейского отдела службы безопасности СС барон фон Мильденштайн был гостем сионистских организаций Палестины. В сентябре-октябре 1934 г. ведущий орган нацистской пропаганды "Дер Ангрифф", которым руководил лично Геббельс, опубликовал серию из 12 статей Мильденштайна, всемерно восхвалявшую колонизационное предприятие сионистов. В память о пребывании руководителя еврейского отдела СС в Палестине Геббельс велел отчеканить медаль, на одной стороне которой было изображение свастики, на другой - шестиконечной звезды. From White From White Позорным символом "хаавары" и сионистко-нацистского сотрудничества вообще стал приобретенный сионистской Палестинской пароходной компанией у фашистской Германии пассажирский лайнер "Гогенштайн". В 1935 г. этот корабль отбыл из Бремергафена в Хайфу с еврейскими колонистами на борту, специально отобранными представителями "Палестинского офиса". На корме корабля красовалось его новое имя "Тель-Авив", написанное древнееврейскими буквами, а на мачте развевался флаг со свастикой. Капитаном корабля был старый член нацистской партии Лейдиг. С.Л. ЗИВС пишет: «Вот документы, подтверждающие прямое сотрудничество сионистских организаций с гестапо (документы имеются в распоряжении Антисионистского комитета). Хочу обратить внимание прежде всего на два из них. Первый представляет собой отчет о контактах чинов гестапо с командированным в Берлин из Палестины уполномоченным диверсионно-разведывательской организации сионистов "Хагана" Ф. Полкесом. Кстати говоря, в руководстве этой организации в то время находился Леви Эшкол (Школьник-Эшкол), который до того в течение трех лет работал в "Палестинском офисе" в Берлине, а впоследствии стал премьер-министром Израиля и в этом качестве пребывал во время израильской агрессии 1967 г. По оценке гестапо, реальность сотрудничества с сионистами обеспечивалась идеологической платформой последних. В гестаповском отчете особо выделяются два момента, идейно роднящие сионистов с нацистами: во-первых, - крайний национал-шовинизм, во-вторых, - откровенный антикоммунизм. Этих двух моментов было достаточно для заключения грязной и циничной сделки о сотрудничестве. Второй документ - подробный машинописный текст отчета о поездке А. Эйхмана и Г. Хагена в Палестину для углубления связей с представителем "Хаганы" Полкесом.» В 30-е годы значительно увеличился тираж журнала “Юдише рундшау”. “Сионистская деятельность достигла в Германии невиданного размаха”, — удовлетворенно отмечала американская “Еврейская энциклопедия”. Одно из эсэсовских изданий в течение всего июня 1934 года писало “о необходимости повышения еврейского национального самосознания, увеличения еврейских школ, еврейских спортивных и культурных организаций”. (Ф.Никосия. “Третий рейх и палестинский вопрос”. Издание “Техасского университета, 1985 г.). Официоз СС газета “Дас Шварце Копф” в мае 1935 г. посвятила свою передовую статью поддержке сионизма: “Недалеко то время, когда в Палестину вернутся ее сыновья, отсутствовавшие более тысячи лет. Мы от всего сердца приветствуем их и желаем им лишь самого наилучшего”.      В интервью, данном уже после войны, бывший глава сионистской федерации Германии Ганс Фриденталь говорил: “Гестапо делало в те дни все, чтобы помочь эмиграции, особенно в Палестину. Мы часто получали от них разнообразную помощь...” (Ф. Никосия. “Третий рейх и палестинский вопрос”).      Когда в 1935 году конгресс национал-социалистической партии и рейхстаг приняли и одобрили нюрнбергские расовые законы, то и “Юдише рундшау” поспешила одобрить их: “Интересы Германии совпадают с целями Всемирного сионистского конгресса... Новые законы предоставляют еврейскому меньшинству свою культурную и национальную жизнь... Германия дает нам счастливую возможность быть самими собой и предлагает государственную защиту для отдельной жизни еврейского меньшинства”.      В сотрудничестве с нацистскими властями сионистские организации создали по всей стране сеть из примерно 40 лагерей и сельскохозяйственных центров, в которых обучались те, кто намеревался переселиться на “землю обетованную”. Над всеми этими центрами и лагерями гордо развевались бело-голубые флаги со звездой Давида. Стоит добавить, что специалисты СС обучали еврейских партизан правилам террористической войны против англичан. Господин Белый, вы хорошо себя чувствуете? Тогда я продолжаю. Сотрудничество сионистов с нацистами – это не единственный факт сотрудничества евреев с Гитлером. О солдатах-евреях в гитлеровской армии можно прочитать, например, здесь. «Вероятно, многие удивятся, узнав, что во Второй Мировой Войне на стороне Германии воевало около 150 000 солдат еврейского происхождения. Брайан Марк Ригг (Bryan Mark Rigg) в своей книге "Еврейские солдаты Гитлера" ("Hitler’s Jewish Soldiers") рассказывает о том, что во Второй Миовой Войне под знаменами фашистской Германии воевало множество солдат с еврейскими корнями. По мнению автора, Гитлер знал о наличии таких солдат в своих войсках, а некотоым из них Гитлер собственноручно выдавал свидетельства, защищавшие их от Нюренбергских Расовых Законов 1935-го года. Согласно этим документам, их владельцев считали настоящими немцами. Ригг пишет, что большинство таких евреев не знали о Холокосте, но некоторые принимали участие в сожжениях. Эти евреи, сражавшиеся за Германию, считали себя настоящими патриотами своей родины. Многие из них не считали себя евреями, будучи крещенными по христианским обычаям. В книге говорится, что около 20 человек с "еврейской кровью" были награждены Рыцарским крестом. В немецкой армии было 2 фельдмаршала и 15 генералов еврейского происхождения.» Согласно официальной советской статистике евреев среди военнопленных насчитывалось более 10 тыс. человек. Это намного больше чем, например, финнов, хотя Финляндия в отличие от любимого Белым Израиля официально объявила СССР войну. Еще раз повторю - только ПЛЕННЫХ было 10 тысяч евреев! Вам достаточно, господин Белый? Нет, тогда давайте пойдем дальше. Сотрудничеству евреев с нацистами в «Википедии» посвящена целая глава. Вы, товарищ Белый, читать по-английски обучены? Есть там о Юденратах (Judenräte), например. Знаете, что это такое? Это когда евреи "самуправлялись" в гетто под немецкой оккупацией - законы принимали, своих соотечественников отправляли на смерть, полицию свою еврейскую создавали. Про еврейскую полицию вы, товарищ историк, слыхали? Нет, вот здесь почитайте, а можно и здесь. From White Думаете, еврейская полиция занималась только тем, что семечки у бабок-торговок отбирала? К сожалению нет. Вот один, но характерный пример: был в славном городе Вильно свой Юденрат, в котором работал славный еврейский нацист Генс. Вот что о нем пишут: «Портрет Генса может быть ещё выразительней, если вспомнить, что он «не только председатель юденрата, но и командир еврейской полиции гетто. И 23 октября 1942 г. он по поручению немцев послал 30 полицейских-евреев в ближнее местечко Ошмяны, они забрали из тамошнего гетто 406 больных и стариков, передали их немцам и литовским полицейским, а те их расстреляли. Через четыре дня Генс собрал в юденрате сотрудников, чтобы рассказать об одной из ужаснейших трагедий - «когда евреи ведут на смерть евреев». Так он выразился и сообщил, что немцы потребовали от него убить 1500 ошмянцев, в первую очередь детей и многодетные семьи. Стали торговаться. Число обречённых снизилось сперва до 800, потом 600, потом Генс и его комиссар полиции Деслер отбились от казни всех, кроме стариков и неизлечимых больных. Их набралось 406. Генс говорил: «Ушли те, чьи дни и без того сочтены. Да простят нам эти старики, они были жертвой ради евреев и их будущего...» Я должен был бы сказать: «Я не хочу марать руки, посылая полицейских выполнять эту грязную работу». Но сегодня я говорю, что обязан запачкать мои руки, так как сейчас еврейский народ переживает своё самое страшное время. Пяти миллионов уже нет. Наша задача спасти сильных и молодых не только по возрасту, но и духом, а не разводить сантименты. Когда в Ошмянах сказали раввину, что для [требуемого] количества не хватает людей, а в «малине» [убежище] прячутся пять стариков, он сказал, чтобы «малину» открыли. Это человек молодого и сильного духа.» From White Каково, товарищ Белый? Тут вам и евреи, и упоминавшиеся вами равины - все замазались... Достаточно ли, господин историк? Убедил ли я вас в том, что ДАЖЕ ЕВРЕИ сотрудничали с нацистами, причем свидетельств о том, что они ЛИЧНО принимали участие в карательных операциях НАМНОГО больше, чем свидетельств того, что БЕЛАРУССКИЕ националисты кого-то там живьем сожгли или расстреляли. Если вы отрицаете Беларуси в национализме, то, может, напишите статью, в которой потребуете и от Израиля, например, отказаться от своей идеологии – СИОНИЗМА, которая запятнала себя в связях с Гитлером? Как ни крути, а предателей-нацистов среди евреев было больше, чем предателей-беларусов, ибо те же Юденраты находились едва ли не в каждом городе. Как уже говорилось, даже нацисты считали доминирующий нынче в Израиле сионизм родственной идеологией. Нацизм уже лет 50 как мертв, а вот сионизм более чем жив. Господин Белый, включите телевизор и посмотрите новости - ваши друзья-сионисты за одного убитого еврея уже убили более 300 палестинцев, более 700 ранили и разрушили целый город. Даже ненавистные вам нацисты не позволяли себе убивать три сотни ни в чем не повинных граждан в ответ на убийство одного немца. Может, вам следует начать печатать в Израиле статьи другого толка, ведь ваш христианский бог проповедует мир и любовь, неприсущие современному сионизму? From White Думаю, мне пора остановится. Своей статьей я хотел показать, что обвинения беларусских националистов в том, что они все нацисты, - это такой же бред, как обвинения литовцев, латышей, украиницев, русских или даже евреев. В трудное военное время каждому маленькому народу нужно было выбирать, как жить дальше. Беларусам, попавшим в жернова сталинского и гитлеровского нацизмов, выбора вообще никто не давал. Как и евреям, например. Но никому и в голову не приходит обвинять евреев в нацизме. А вот мракобес Белый всех беларусов-националистов априори назвал последователями Гитлера. И я уверен, причина не в том, что он сошел с ума. Дело в другом. Наш друг узрел, что беларусская земля пока чиста от такой заразы, как антифашистские комитеты и фонды – в других странах эта ниша уже давно заполнена и во всю функционирует. Под такого рода борьбу выделяются деньги и гранты, так что первый, кто назовется в Беларуси антифашистом, срубит банк. Именно жаждой денег, а никакой не заботой о стране, и движим Белый. Он хочет сидеть в теплом кабинете, получать гранты на борьбу с фашизмом и антисемитизмом и ничего не делать. К чему приводит такая борьба можно посмотреть на примерах тех стран, в которых зараза «антифашизма» уже прижилась – закрываются газеты и журналы, запрещаются книги, срываются концерты и выступления. Под вывеской борьбы с фашизмом и антисемитизмом проводятся уничтожение свободы слова, искоренение вольнодумия и принудительная лоботомия политкорректностью. В Америке, в которой борьба с расизмом началась чуть раньше, чем борьба с фашизмом, в список цензурируемых уже попала даже классическая детская книга «Хижина дяди Тома». Очевидно, господин Белый хочет возглавить борьбу за мракобесие на территории Беларуси. Под маской заботы о стране этот человек пытается превратить наше общество в стадо баранов, которому кто-то и где-то (очевидно, в России, Польше или Израиле) будет указывать, куда можно идти и что можно делать. Белый и его братья по разуму заслуживают презрения и положения «руконеподаваемых». Только правда способна победить ложь, только всеобщее презрение может остановить алчных мракобесов. PRO PATRIA! PRO CRIVIA! http://lesnoi-slon.livejournal.com/350849.html

Пётра Рудкоўскі: Дасканалы дуэт: КГБ і Алесь Белы

На память

Доминиканец-белорусский националист (?) - либертарианец-"оппозиционер" против католического фундаменталиста-литвина-"лоялиста".

Хм.

***

 

Апублікавана ў Arche (http://www.arche.by)

Дасканалы дуэт: КГБ і Алесь Белы

Пётра Рудкоўскі
27.12.2008 г.

Канцлагер у Калдычаве - цэнтральнае звяно ў антыбеларускай прапагандзе "гарлівалітвінаў"

Алесь Белы – гэта чалавек сапраўды ідэйны, аднак гэта той тып ідэйнага чалавека, які па-за сваёй ідэяй анічога больш не бачыць. З-за сваёй ідэі Белы не бачыць таксама таго, як вельмі ён аддаліўся ад каталіцызму, а наблізіўся да бальшавіцкага светаўспрымання, дзе пачэснае месца займае вобраз знешняга ворага, і дзе прапаведуецца непрымірымая барацьба паміж адной групай і другой.

Ты любіш Беларусь і жадаеш адраджэння беларускай культуры? Лічыш, што бальшавізм прынёс шмат шкоды гэтай культуры і пастулюеш развітанне з савецкай эпохай? Ты лічыш, што сталінізм быў гэтаксама бесчалавечны, што і гітлерызм? Крытычна ставішся да цяперашняга беларускага рэжыму? А можа, ты ў дадатак да ўсяго гэтага сімпатызуеш ліберальным ідэям і заходняй культуры? Не лічыш постмадэрнізм спараджэннем д'ябла і пастулюеш плюралізм у культуры і ў палітыцы?

 

Калі так, то ў цябе ёсць усе шанцы трапіць у спіс "нацыстаў-беларутэнаў". Гэты спіс знаходзіцца на стадыі стварэння, і некаторыя вядомыя культурныя дзеячы Беларусі (напр. Уладзімір Арлоў або Алякснандр Лукашук) туды ўжо трапілі. Пасля напісання гэтага артыкулу ў гэты спіс, пэўне, траплю і я, ну а ты, шаноўны чытач, павінен будзеш вырашыць, ці адрачыся раз і назаўсёды беларускага адраджэння як "таталітарна-паганскай ідэалогіі", ці таксама быць занесеным у спіс нацыстаў. А гэта вам не жарты: нацызм ва ўсім свеце пераследуецца па закону, а ў нашай краіне – удвая гарлівей...

 

Але хто складае гэты спіс, як яго зваць? А адгадайце з трох разоў. Можа, якісь прадстаўнік кансерватыўнага крыла Кампартыі Беларусі? Не. Тады пра-расейскі палітолаг Юрый Шаўцоў? Ну, ён сапраўды з маніякальнай настойлівасцю выкрывае "нацысцкую сутнасць" беларускага адраджэння, але складаць спісы ўсё ж не дадумаўся. То хто тады?

 

1

 

Укладальнікам спісу "нацыстаў-беларутэнаў" з'яўляецца гісторык і палітычны тэарэтык, ідэолаг "ліцвінства" Алесь Белы. Для прапагавання сваіх ідэяў – у тым ліку і "спісаў" – ён выкарыстоўвае найбольш тыповае спараджэнне ненавіснага яму мадэрну – Інтэрнэт. Ягоная актыўнасць ў Сеціве выклікае сапраўднае здумленне: можна яго спаткаць ледзь не на кожным беларускім форуме; свае ідэі ён распаўсюджвае таксама пры дапамозе электроннай почты і з бліскавічнай хуткасцю рэагуе (зазвычай даволі агрэсіўна) на каментары і рэплікі. Аднак прывілеяваным месцам прапагавання сваёй ідэалогіі ліцвінтсва з'яўляецца для Белага ягоны блог http://gorliwy-litwin.livejournal.com. Там мы і знаходзім яго палымяныя пропаведзі наконт дэманічнасці адраджэння і неабходнасці процістаяць "таталітарнай секце" яго прыхільнікаў.

 

Беларусы-адраджэнцы для Белага не з'яўляюцца нацыянальнасцю, гэта

 

проста агрэсiўна-дэструктыўная сацыяльна-псiхалагiчная група, накшталт тэрарыстычнай арганiзацыi або таталiтарнай паганскай секты.

 

Тыповы свядомы адраджэнец

 

"у абавязковым парадку ненавiдзiць Каталiцкi Касцёл i ўсе праявы лацiнскай цывiлiзацыi". Наагул, "свядомыя адраджэнцы і ідэйныя католікі – прынцыповыя ворагі, якіх немагчыма прымірыць".

 

Белы, які лічыць сябе веруючым католікам, свядома або несвядома прасоўвае антыкаталіцкую думку, а менавіта, што існуюць такія нацыянальныя групы, якія сутнасна не могуць быць каталіцкімі. Такой групай для яго з'яўляюцца беларускія адраджэнцы. Цалкам у духу ленінскага бальшавізму ён прапаведуе арганічную варожасць паміж сацыяльнымі групамі: "ідэйныя католікі" і "свядомыя адраджэнцы" функцыянуюць у дыскурсе Белага падобна "класавым ворагам" у дыскурсе бальшавікоў, маўляў, няма паміж гэтымі групамі аніякай магчымасці дыялогу або паяднання. Але пікам дэмагогіі Белага з'яўляецца заява, што "свядомы адраджэнец ў абавязковым парадку ненавідзіць Каталіцкі Касцёл". Тут ужо градус антыадраджэнскай пасіі настолькі высокі, што Гарлівы Ліцвін губляе якую-кольвечы сувязь з рэчаіснасцю. Згодна з гэтаю тэзай трэба было б сказаць, што Каталіцкі Касцёл ненавідзелі Пётра Просты, Казімер Сваяк альбо Язэп Германовіч (каталіцкія святары, якія працавалі на ніве адраджэння). Нянавісць да Касцёла трэба было б прыпісаць дзясяткам сённяшніх беларускіх святароў (уключаючы аўтара гэтых радкоў) і дзясяткам тысяч свецкіх вернікаў-каталікоў (уключаючы асяроддзе "Нашай Веры" і "Ave Maria"). А можа, Каталіцкі Касцёл ненавідзеў таксама Ян Павел ІІ, паколькі ён столькі разоў выражаў сімпатыю да беларускай культуры?...

 

Не інакш, як уплывам бальшавіцкай ідэалогіі, можна растлумачыць схільнасць Белага паслугоўвацца калектыўнымі этыкеткамі і петрыфікацыяй адмоўных эпітэтаў (агрэсiўна-дэструктыўная сацыяльна-псiхалагiчная група, накшталт тэрарыстычнай арганізацыі, накшталт таталітарнай паганскай секты), цалкам пазбаўленых якой-небудзь апісальнай функцыі, але ўжытых у такой супазіцыі, як быццам яны з'яўляюцца менавіта дэскрыпцыямі. Няма таксама шанцаў паставіць пад сумнеў гэту рыторыку, бо адразу ж з'яўляецца закід, што ты, маўляў, таксама знаходзішся пад "іх" уплывам. А знаходзішся, бо... твой нік паганскі, бо... любіш Карла Попера, бо... Каб абгрунтаваць твой "нацызм" (альбо "паганства", альбо "педалагуманізм") Гарлівы Літвін знойдзе падставу з той самай лёгкасцю, з якой НКУС знаходзіў падставу, каб даказаць, што ты – класавы вораг.

 

Вы спытаеце, а якая сувязь паміж Карлам Поперам і нацызмам? А хто сказаў, што тут павінна быць лагічная сувязь? Алесь Белы – не той чалавек, які будзе абмяжоўваць сваё мысленне логікай. Ён стаіць на-над логікай, а дакладней, ягоная дактрына выбудоўваецца водле адмысловай логікі, асноўны прынцып якой: хто не з намі, той супраць нас. Вось чаму можна абвінаваціць кагось у нацызме на той падставе, што хтосьці сімпатызуе ідэям адкрытага грамадства, а нянавісць да Каталіцкага Касцёла можна прыпісаць сотням тысячаў католікаў па той прычыне, што яны сімпатызуюць беларускаму адраджэнню. Нелагічна? Па-нашаму нелагічна, але па-ягонаму – вельмі лагічна.

 

2

 

Своеасаблівасць логікі Белага не зводзіцца да нечаканага адкрыцця ўзаемазалежнасці паміж нацызмам, адкрытым грамадствам, паганствам і "педалагуманізмам". Абвесціўшы беларускіх адраджэнцаў (яўнымі або замаскіраванымі) паганцамі-нацыстамі, ідэолаг ліцвінства выступае з заявай, што натуральным хаўруснікам ліцвінаў з'яўляецца... Аляксандр Лукашэнка.

 

Дзе б мы ні жылі – пафасна піша Алесь Белы - у РБ, РФ, або у Паднябесным Кiтаi, калi б ягоныя межы дацягнулiся так далёка, мы захоуваем лаяльнасць Ураду, i трымаемся вернасцi сваёй культуры.

 

І яшчэ:

 

Лiтвiны зацiкаўленыя у тым, каб Лукашэнка пратрымаўся як мага даўжэй. Таму мы зычым яму моцнага здароўя i палiтычнай iнтуiцыi. Ягоны эканамiчны генiй, канешне, будзе вельмi моцна выпрабоўвацца у наступным годзе (а можа i даўжэй), але мы, як шмат разоў ужо казалi, не за гэта найбольш яго паважаем, а рыхтык за ягоны паслядоўны (прынамсi дагэтуль) антынацызм.

 

І так, што супольнага паміж католікам-традыцыяналістам і "праваслаўным атэістам"? Што значыць у гэтым кантэксце "антынацызм"?

 

Нi ў якiм разе не хочам – кажа Белы ад імя ўсіх літвінаў – каб прыйшла звар'яцелая арда пад кiраўнiцтвам Вячоркi, Лябедзькi i Калякiна. (Некаторыя ж нават i на Зянон-рэп спадзяюцца, бр-рр).

 

Значыць, атэіст Лукашэнка значна лепшы для Белага, чым католік Пазьняк. Той, хто пры кожнай нагодзе падкрэслівае сваю ідэйную повязь з антыхрысціянскім бальшавізмам, выклікае ў Гарлівага Ліцвіна захапленне, а тыя, хто ў імя хрысціянскага адраджэння пастулююць развітанне з савецкім мінулым, выклікаюць у яго «бррр». Брррава, пане Гарлівы! – хочацца сказаць. Толькі навошта пасля ўсяго гэтага апранаць маску гарлівага католіка і апалагета хрысціянства?

 

Адказ на пытанне, што значыць у гэтым кантэксце «антынацызм», імпліцытна месціцца ў прыведзеных вышэй выказваннях Белага. Аднак, пасля зацытавання яшчэ аднаго яго выказвання, усё, думаю, будзе канчаткова зразумела:

 

Моцна жадаю, каб янкі разваліліся на працягу наступных 10-20 гадоў. У прыватнасці, лацінасы мусяць вярнуць сабе паўднёвы Захад (і ліквідаваць Hollyweird, as we know it). Увогуле, католікі відаць ужо зараз складаюць у штатах большасць, адно што гэтага не ўсведамляюць, і да таго ж лацінасам, ірландцам і італьянцам не так проста дамовіцца. Аднак тое, што імі кіруюць структуры, створаныя кальвіністамі – поўны абсурд, які абавязкова абрынецца.  

 

Антыамерыканізм – вось што выклікае захапленне Белага ў Лукашэнкі. Гэта ён адкрыта сцвярджае ў сваім палымяным пасусе:

 

...надзвычай важна захаваць згуртаванасць нашага грамадства вакол ягонага лiдэра (...) Трэба болей абапiрацца на розныя сацыяльныя группы, этнаканфесiйныя супольнасцi i г.д., пры захаваннi пераемнасцi з ранейшай антынацысцкай i анты-амерыканскай палiтыкай.

 

Тое, што «лідэр» не хавае сваіх сімпатыяў да Гітлера, Гарлівага Ліцвіна зусім не бянтэжыць, роўна ж як і тое, што гэты «лідэр» з'яўляецца прадаўжальнікам бальшавіцкіх традыцый. «Антынацызм» зводзіцца тут у канчатковым плане да антыамерыканізму і антылібералізму, ваяўнічай кантэстацыі культуры плюралізму і талерантнасці. Такога тыпу «антынацызм» мог бы без асаблівых цяжкасцяў падтрымаць і сам Адольф Гітлер.

 

«Моцнае жаданне» Белага (каб Янкі як найхутчэй разваліліся) лішні раз выяўляе спецыфіку ягонага «каталіцызму». У ЗША жыве блізу 70 млн каталікоў, і ўсе яны вельмі любяць сваю Айчыну. У кожным касцёле вісіць амерыканскі сцяг, які сімвалізуе перманентную малітву вернікаў за сваю краіну. Ці задумваўся Алесь Белы над тым, што значаць ягоныя словы для гэтых 70 млн амерыканскіх католікаў? Жадаць развалу якой-небудзь краіны, дзе грамадска-палітычны лад грунтуецца на грамадскім кансэнсусе, сам па сабе з'яўляецца амаральным жаданнем, нават калі б і ўсе абывацелі гэтай краіны былі не-католікамі. Але калі ўжо Белы вырашыў з пагардай паставіцца да кальвіністаў, то мог бы хаця ўлічыць пачуцці сваіх братоў па веры – католікаў. А можа, ён не іх лічыць братамі па веры? Можа, амерыканскія католікі, якія штодзень моляцца за сваю Айчыну, не з'яўляюцца сапраўднымі католікамі? А можа, яны такія ж крыптанацысты, што і беларускія адраджэнцы?

 

Адказваю: нашым гламурным нацы (сьвядомым адраджэнцам) і амерыкосам. Гламурныя нацы знайшлі сваю нішу ў попераўскім Адкрытым Грамадстве, пагадзіўшыся не спрачацца з асноўнымі пастулатамі педагуманалібералаў. Узамен ім пакінулі дзялянку, на якой яны могуць фальсіфікаваць сваю "развесістую клюкву": Адраджэнска-Рыцарскае ВКЛ, БНР ад мора да мора, Тарашькэвыцу, Беларутэнізацыю паводле Кубэ, культ "Спрадвечных крывіцкіх багоў" і г.д. 

 

Цяпер пераканаліся наконт «трыадзінства» нацызму, адкрытага грамадства і беларускага адраджэння?

 

3

 

Тут трэба пазначыць, што ліцвінства як грамадска-культурны рух з'яўляецца даволі дыферэнцыяванай і шматаблічннай з'явай, і ў цэлым явіцца як даволі цікавы і ў многім пазітыўны феномен. Рух распадаецца на шэраг міні-фракцыяў, адной з якіх з'яўляецца групоўка Алеся Белага, так бы мовіць, «гарліваліцвінаў».

 

У якім стасунку знаходзяцца гарліваліцвіны да іншых ліцвінаў? Гэты стасунак найлепш праілюструе наступны казус. Калі адзін з ліцвінаў у блогу gorliwego_litwina крытычна выказаўся адносна закліку Белага «гуртавацца вакол Лідэра» (г.зн. Лукашэнкі), то неўзабаве быў Белым забанены (пазней, праўда, Белы «злітаваўся» і адбаніў яго). Тым часам адзін з хаўруснікаў Белага растлумачыў непаслухмянаму ліцвіну «палітыку партыі» наступным чынам: «Я думаю, што і Алесь разумее, што ўсе літвіны не могуць мець аднолькавага меркавання на конт дзеючай улады. Мы ўсё ж прызнаем права літвінаў на глупства. Хто не памыляецца? Не ў крыўду". Вось так: ты маеш права на ўласнае меркаванне, але пры гэтым – не ў крыўду! – прызнай, што гэтае меркаванне з'яўляецца глупствам. Тут яскрава бачым, што групоўка Белага функцыянуе ўнутры ліцвінскага руху як своеасаблівая секта з высокім узроўнем індактрынацыі і неталерантнасці.

 

Перад тым, як Алесь Белы выступіў з тэзай пра "нацысцкую сутнасць" беларускага адраджэння, ён доўгі час насіўся з малазразумелай тэорыяй "шчырабеларусцаў" як ахвяраў "Караля Стаха" і бамбардаваў людзей эмэйламі на тэму розных метамарфозаў "Стахічкі". Але калі пасля некалькіх гадоў нястомнай працы пераканаўся, што нічога, акрамя ўсмешак і паціскання плячыма, яго тэорыя не спарадзіла, схапіўся за ідэалагему, прапагандысцкі эфект якой ужо быў неаднаразова правераны (спачатку савецкім КГБ, потым Замяталіным, потым Шаўцовым): адраджэнцы – нацысты. Неарыгінальна, затое эфектыўна. Нарэшце ўдалося прыцягнуць да сябе увагу – віншуем!

 

А ці ёсць сэнс рэагаваць на чарговую метамарфозу антыбеларускай прапаганды? Дый хто такія гарліваліцвінцы паводле сілы ўздзеяння? Колькі іх ёсць?

 

Гарліваліцвінцаў можна палічыць на пальцах аднае рукі. Аднак, што тычыцца сілы ўздзеяння, няма ніякіх гарантый, што яна ёсць і будзе мізэрнай. Палітолаг Роджэр Грыфін некалькі гадоў таму запрапанаваў тэрмін "групускулы" (groupuscule) на абазначэнне міні-груповак з мінімальным альбо і ніякім публічным прафайлам, але чыя ідэалогія валодае рэальным мабілізацыйным патэнцыялам.

 

У крайніх сітуацыях групускула можа мець рашаючае значэнне ў ператварэнні адчужанага і расчараванага самотніка ў фанатычнага "адзінокага ваўка", гатовага здзяйсняць акты безагляднага гвалту ў дачыненні да сімвалаў грамадскага дэкадэнсу 

 

– паясняе значэнне групускулаў Андрэ Умлянд.

 

Тое, што гарліваліцвінства на дадзены момант не мае рэальнага публічнага прафайлу, не азначае, што яно цалкам пазбаўлена мабілізацыйнага патэнцылу. Паколькі прыхільнікі захавання польскага характару каталіцызму ў Беларусі маюць адчуванне сталай пагрозы з боку беларускай стыхіі, ідэалогія Белага можа скіраваць іхнія фрустрацыі ў рэчышча арганізаванай кампаніі па "стрымліванні беларускасці". Тое, што беларускасць у гэтай ідэалогіі явіцца як нешта паганска-нацысцкае, станецца магутным матывацыйным фактарам і легітымізуе нават найбольш агрэсіўныя формы змагання з беларускасцю. У выніку адбудзецца паглыбленне напружання паміж "польскай" і "беларускай" опцыяй унутры каталіцызму.

 

Я ўжо неаднойчы пісаў, што найбольш праўдападобным матывам высылкі з Беларусі польскіх ксяндзоў з'яўляецца жаданне справакаваць раскол унутры каталіцкага Касцёла. За кожным разам, калі адбываецца выгнанне чарговай порцыі польскіх ксяндзоў, улады стараюцца зайграць на патрыятычнай ноце: маўляў, палякі шкодзяць беларускасці. І тут Алесь Белы можа аказаць беларускім уладам велізарную паслугу, пераконваючы прапольскую частку каталікоў, што на самой справе вінаваты не ўлады, а "свядомыя адраджэнцы". (Менавіта так: Гарлівы Літвін не дазволіў сабе ані слоўца крытыкі сказаць пад адрасам свайго Куміра, хоць выдаленне польскіх святароў – гэта частка ягонай палітыкі. Затое чарговы раз прагучала здзеклівае: "Нацы трыумфуюць"; маўляў, нават у высылцы ксяндзоў вінаваты адраджэнцы!) Такім чынам, тое, чаго КГБ не здолеў зрабіць паасобку, можа зрабіць пры дапамозе Белага: КГБ будзе высылаць польскіх святароў і казаць беларусам, што гэта ў інтарэсах беларускасці, а Белы тымчасам будзе пераконваць палякаў, што ўва ўсім вінаваты нацысты-беларутэны. Дасканалы дуэт.

 

4

 

Балесную памяць пра трагедыі ІІ Сусветнай Вайны Алесь Белы ператварае ў бяздушны інструмент прапагандавання сваёй idée fix. Робіць ён гэта дакладна як КГБ-эшныя ідэолагі, Замяталін або Шаўцоў: маніпулюючы фактамі, вырываючы выказванні або падзеі з кантэксту і аперуючы абагульняльнымі сафізмамі.

 

Выкарыстоўваючы метадалогію Замяталіна-Шаўцова-Белага, можна абвінаваціць у нацызме каго заўгодна, уключаючы Каталіцкі Касцёл. Быў урад Вішы ў Францыі, былі злачынствы з боку бандэраўцаў на Ўкраіне, было даволі шырокае прадстаўніцтва балтаў у нацысцкіх структурах, было Ядвабнэ ў Польшчы... Ну і дастаткова раздзьмуць гэтыя факты належным чынам, вырваць іх з кантэксту, прыдумаць якуюсь "генеалогію", гэта значыць, назваць сённяшніх "спадкаемцаў" тых злачынстваў – вось і гатова! Французы – фашысты; палякі – фашысты; літоўцы, латышы, эстонцы – фашысты! Пратэстанты? Ясна! Галасавалі ж на Гітлера! Каталікі? Што ж, будзьма паслядоўнымі: яны (г.зн. мы) таксама фашысты: Ватыкан заключыў канкардат з гітлераўскай Нямеччынай, а той ці гэты біскуп прамовіў панегірык у гонар фюрэра! А папа Бенедыкт належаў да гітлерюгенду!

 

І паспрабуй запярэчыць, што гэта "не зусім так", што "трэба адрозніваць", што "неабходна ўлічваць кантэкст". Гарлівы Літвін тады закіне табе постмадэрнізм, а пазней з постмадэрнізму выведзе нацызм... Ну, не будзем такімі злоснымі: Гарлівы не будзе закідаць постмадэрнізм, калі будзеце нюансаваць праблему калабарацыі ў выпадку іншых народаў альбо Каталіцкага Касцёлу. Аднак у выпадку беларусаў-адраджэнцаў... Фашысты-лібералы-постмадэрністы! – во хто мы, і канец дыскусіі.

 

* * *

 

Алесь Белы – гэта чалавек сапраўды ідэйны, аднак гэта той тып ідэйнага чалавека, які па-за сваёй ідэяй анічога больш не бачыць. Не бачыць іншага чалавека, чыю годнасць нельга мераць ступенню адданасці гарліваліцвінскай ідэі. Не бачыць разнастайнасці і складанасці беларускага адраджэння, таго, што немагчыма адным прыметнікам ахапіць гэты феномен. З-за сваёй ідэі Белы не бачыць таксама таго, як вельмі ён аддаліўся ад каталіцызму, а наблізіўся да бальшавіцкага светаўспрымання, дзе пачэснае месца займае вобраз знешняга ворага, і дзе прапаведуецца непрымірымая барацьба паміж адной групай і другой.

 

Насуперак таму, што прапануе Ян Павел ІІ ў "Centesimus annus", Белы татальна асуджае лібералізм, насуперак заклікам Другога Ватыканскага Сабору адмаўляе прынцып дыялогу з іншымі рэлігіямі і сучасным светам, а насуперак духу Евангелля ён прапагуе варажнечу паміж людзьмі і дзеліць іх паводле ідэалагічных крытэраў...

 

Ці гэта яшчэ хрысціянства? Ці ўжо язычніцтва? Пакідаю гэтыя пытанні адкрытымі.

 

______________________________________

 

Пётра Рудкоўскі — філёзаф, ляўрэат прэміі "ARCHE" "За сумленнае слова". Апошняя публікацыя — "Białoruska idea narodowa w XXI wieku" (Instytut Europy Środkowo-Wschodniej. Lublin, 2008), палеміка вакол якога разгарнулася ў мінулым нумары нашага часопіса. Аўтарская назва тэксту — "Gente Litvinus, natione… Sovietus. (Ідэалагічны партрэт "гарлівых літвінаў")".

arche.by / Часопіс кніжных аглядаў, інтэлектуальнай аналітыкі і добрай літаратуры.

Source URL: http://www.arche.by/by/9/40/262/

© Copyright 2008 Arche пачатак

Техническое по ведению этого блога

Стараюсь не дублировать просты здесь и http://guralyuk.livejournal.com/  Обратите внимание в колонке справа вверху подтягиваются гиперактивные названия моих постов оттуда.

 

Также постоянно пополняю раздел "Интересное в блогах". Там реально интересные материалы.